birkaç hafta önce bir mail geldi, "itü mimarlıktan özlemceylan?" diye. okuldan arkadaşlarımdan biri izimi kaybetmiş, sonra da blogumdan bana ulaşmıştı. nasıl sevindim nasıl sevindim anlatamam. sağolsun son 15 seneyi, işini, evini, eşini ayrıntıları ile özetlemiş, benim eski deli fotograflarımı da mailine eklemiş..ancak o mail öyle bir anda gelmişti ki, bir türlü cevap yazamadım yani...öyle bir zaman dilimi...
daha sonra panik halinde arkadaşımı daha da fazla kırmamak adına işimin de çok olduğu bir öğle satinde, izmir'e çok sık geldiğimi, ilk gelişte onları arayıp bir şeyler içmemizin iyi olacağını, bu arada da kızını çok çok öpmesini yazdım...
bundan sonrasına 3 gündür aralıksız gülüyorum..
işte o yazdığım maile Atakan'ın cevabı...
"Tekrar selam Ozlem,
bu kadar gec yazinca ben de merak ettim dogrusu..
E sen haliyle bu kadar uzun ara verince yanitlamaya ve belli ki yazdiklarimi da okuyali epey olmus, karistirmissin.
Ben istanbul da oturuyorum ki. İzmir de ailem var. Ben 7 yildir istanbuldayim. 3 yildir esimle oturuyorum. Ama oturdugum ev 7 yildir ayni.
Henuz cocugumuz yok. Dolasiyi ile kizimiz da yok. Ama bi gun olursa operim senin icin. "
EVET ATAKAN, BEN ÇOK DEĞİŞTİM; ARTIK BİR ÖKÜZÜM.....
dipnot: yaptıklarım yapacaklarımın teminatı değil, böylesi bir olay 15 yılda bir yaşanıyor bende..valla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder