küçükken dişçiye filan gittiğimde, ya da evde yalnızken birden içim ürperdiğinde en çok da geceleri kaygılarım nedeniyle uyuyamadığımda; gözümü sımsıkı kapar atlı karıncaları düşünürdüm. aklıma güzel şeyler getirirsem diğerlerini unuturum diye; lunaparkta renk renk atlara bindiğimi hayal ederdim.
oysa şimdi tüm kabuslarımın arka planında bir atlı karınca figürü olduğunu tespit ettim. artık ürküyorum ben atlı karıncalardan be.
bunları hatırlamama sebep olan fotograf bora aksu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder