alıntı...

harika bir tespit, harika bir yazı. yazanın eline sağlık. birebir düşüncelerim..

Pişmanlık Sürdükçe Suç ta Sürer
Hayata geçirilen hiçbir davranışın geri dönüşümü yoktur. Geriye sadece yaptıklarınız ve yapmadıklarınız üzerine bir özeleştiri kalır.
Tolere edebildiklerimiz ya da edemediklerimiz, keşkelerimiz, pişmanlıklarımız, geride bıraktıklarımız, ileriye taşıdıklarımız… Peki ya zaaflar?
Asıl yenilgi de burada başlıyor.
Kendimize yenilmekle başlıyor.
Bile bile yanlış yapmak, bile isteye yanlış yapmakla… İnsan önce kendisine ihanet eder. Sonra yine kendisine.
Ardından mutsuzluk ve pişmanlık sarar bedeninizi. Elbette yıkım! Kurtulmak istersin bu yıkımdan, başka bir ana geri dönmek, izleri silmek istersin. Olmaz!
Uyumak ve unutmak istersin ama koynunda kendine karşı beslediğin yılan dolanıverir boynuna. Hayatın ağırlığı yumru gibi takılır boğazına. Bazen her seçim bir kaybediş olur.
Bazen bu kaybedişler büyütür insanı, olgunlaştırır. Ama Borges’in dediği gibi pişmanlık sürdükçe suçta sürer. Tüm mesele insanın kendini bağışlayabilmesinde….

Deniz Durukan