Bu aralar evden çıkıp yürüyorum çokça. Yıllardır gitmediğim köşelere gidip, unuttuğum sokakları keşfediyorum. Sokaklarda yürüyorum, bir adım bir adım daha. Dolu-boş, dolu-boş.
Her adımda bir şeyi daha arkamda bırakarak, affederek, kabullenerek. Birer birer düğümler çözülüyor, beynimdeki. Sokaklar ve ben...bahtiyarım.
İstersen, okurken bunu dinleyebilirsin
hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder